Waarom nemen we als jaarthema karakter? Is dat niet veel te maakbaar? En is er niet zoiets als genade? God neemt mij zoals ik ben? Wat als we niet gaan groeien in karakter? Wat als je zelfs teruggang constateert? Wat als ik soms al moeite genoeg heb om te geloven, laat staan te werken aan mijn eigen karakter?
Goede vragen en bedenkingen, tegelijk ziet God veel in ons en wil hij het niet laten bij wie we zijn. Jezus ziet in ons mogelijkheden om te groeien. We zijn nieuwe mensen en gaan we richting Gods nieuwe wereld. We mogen werken en denken vanuit een verlangen, nu we een nieuwe status in Jezus hebben. Niet vanuit verplichte dankbaarheid of moeten.
Ons doel is om met dit jaarthema handreikingen te bieden voor onszelf en anderen in het concrete leven om ons karakter op te schuren. Karakter vorm je door gewoon te leven. Gaandeweg wordt je karakter gevormd. Al poetsend en boenend alsof je het voor Jezus doet.
Maar deze maand is het vooral de vraag: waar groeien we naar toe? Wat is de norm? Wie is het voorbeeld? Christenen zijn volgelingen van Jezus, die het karakter van de door God bedoelde mens liet zien. Christenen mogen steeds meer op hem en zijn hemelse Vader, God zelf, gaan lijken. Hij is waar we ons karakter aan spiegelen en op richten in de wetenschap dat we onvolkomen zullen blijven.